Stora Framsoknarmalið

Fyrir nokkrum mánuðum síðan lét ég út úr mér í bríaríi að lýðræði á Íslandi væri djók. Um leið og orðin sluppu af vörum mínum sá ég eftir þeim, ég hafði kveðið of hart að orði að eigin mati. Eftir sveitarstjórnarkosningar og stóra framsóknarmálið undanfarna daga stend ég fast við þessi orð. Ég á ekki orð yfir þessari heimsku Framsóknarmanna að halda að það bjargi virkilega flokknum að skipta um formann! Vandi flokksins er miklu meiri en svo. Það sem flokkurinn hefði þurft að gera til að bregðast við því afhroði sem flokkurin beið í sveitarstjórnarkosningunum er að fara EKKI í sveitarstjórnir um allt land með einn fulltrúa heldur vera eitt kjörtímabil í stjórnarandstöðu og nýta tímann í að byggja upp flokkinn að innan, skýra stefnu hans og sanna fyrir kjósendum að hann standi raunverulega fyrir eitthvað, þ.e. að kveða niður raddir um að flokkurinn sé ekkert annað en samansafn af framapoturum, bandalag um völd. En flokksmenn eru ekki svo klárir. Í staðinn halda þeir áfram að berja höfðinu við steininn og halda að það lækni öll sár að setja viðkunnalegri mann í formannsstólinn.

Stóra Framsóknarmálið er kornið sem fyllir mælinn. Hrókeringar í ríkisstjórninni hafa aldrei verið meira en á yfirstandandi kjörtímabili og nú þegar ljóst er að annar ríkisstjórnarflokkurinn riðar til falls væri það öllum best að boðað væri til kosninga í sumar.

Ég hef talað.




P.S. Er það bara ég eða eru málhöltu börnin í upphafi veðurfrétta á NFS/Stöð 2 nánast eins slæm og @#$ jólakrakkinn í malt og appelsín auglýsingunum?